Chudnięcie ma biologiczne podstawy i różne konfliktowe oblicza.
Może być objawem fazy aktywnej, zdrowienia lub układów biologicznych konfliktów będących w tzw. konstelacji schizofrenicznej.
Chudnięcie podczas aktywności konfliktowej
Chudnięcie może mieć miejsce w aktywności konfliktowej każdego Sensownego Biologicznego Programu Natury – tzw. SBS-u.
W przypadku dużej masy konfliktowej, kiedy płaszczyzna psychiki zajęta jest niemal całkowicie konfliktowym myśleniem (przytłoczenie konfliktem = problemem), osoba nie je i nie dostarcza budulca do codziennej odbudowy komórkowej.
Kiedy w praktyce możemy obserwować chudnięcie w fazie aktywnej konfliktu?
Moje doświadczenie pokazuje, że intensywne i szybkie chudnięcie następuje w przypadku dużych traum – na przykład: śmierć ukochanej osoby, albo nagłe jej odejście; poważna choroba czy niebezpieczna/śmiertelna diagnoza medyczna.
W tym wypadku biologiczny konflikt jest tzw. „mocnym strzałem”, który uderza znienacka i osoba nie była całkowicie przygotowana na tę nagłą zmianę okoliczności. Rozpoczyna się intensywna aktywność konfliktowa, połączona z bezsennością i stałą psychiczną aktywnością konfliktową (myślenie o problemie oraz poszukiwanie jego rozwiązania).
Chudnięcie w tym wypadku może być szybkie i powinno prowadzić nas do ZATRZYMANIA – zwrócenia uwagi na to, co dzieje się z ciałem i psychiką – takie objawy podczas fazy aktywnej świadczą o kumulacji dużej masy konfliktowej.
A przecież znając 5 Praw Natury, wiemy czym jest profilaktyka – niedopuszczaniem do kumulacji zbyt dużej masy konfliktowej.
Warto zwrócić również uwagę na chudnięcie podczas rozpoczynania różnego rodzaju diet, które na celu mają zrzucenie wagi. Kiedy intencja związana ze schudnięciem podyktowana jest odczuciem „jestem za gruba/brzydka/nieatrakcyjna” z biologicznym tematem konfliktu „utrata własnej wartości”, wtedy w fazie aktywnej następuje ubytek tkanki tłuszczowej.
Osoba ograniczyła jedzenie (dieta), ale również „wspiera” ją aktywność konfliktowa SBS-u tkanki tłuszczowej, której robi się mniej. Po schudnięciu i osiągnięciu oczekiwanego rezultatu (=rozwiązanie konfliktu), tkanka tłuszczowa uzupełniana jest z nadmiarem (grupa luksusowa) – stąd tzw. „efekt jojo” – czyli powrót do dawnej wagi. Bez dotknięcia tego, co leży u podstaw problemów z wagą (biologiczne konflikty) odchudzanie się nie ma biologicznego sensu.
Chudnięcie podczas fazy zdrowienia
Podczas każdej fazy zdrowienia organizm potrzebuje budulca do odbudowy komórkowej.
Kiedy pozostajemy w gorączce, bólach i męczących wysiękach – spożywanie pokarmów jest zazwyczaj ograniczone – „chory” nie sięga po jedzenie, gdyż odpoczywa i dużo śpi.
Zatem mniejsze spożywanie posiłków i intensywne wysięki (kata, kaszel, biegunka, tzw. faza sikania, pocenie się) wpływają na zmniejszenie masy ciała, co może prowadzić do chudnięcia w fazie zdrowienia.
W przypadku fazy zdrowienia części narządów endodermalnych warto zwrócić uwagę na to, że rozkład guzów (np. wątroby, płuc, odbytu, okrężnicy, trzustki czy gruczołów mlecznych) odbywa się przy współudziale mykobakterii (np. prątków gruźlicy). W tym wypadku wraz z wydalanymi resztkami guzów wydostają się z organizmu wydzieliny bogate w białko. Ubytek białka w sposób znaczący osłabia pacjenta, który chudnie i traci siły „w oczach”. Niezwykle ważna na tym etapie jest dieta bogata w białko, która daje siłę do powrotu do równowagi.
O roli diety w przebiegu SBS-u przeczytaj tutaj.
Mamy jeszcze jeden charakterystyczny przebieg SBS-u związany z intensywnym chudnięciem podczas fazy zdrowienia – jest to SBS cewki zbiorczej nerki.
Podczas kiedy organizm intensywnie gromadził wodę w fazie aktywnej, to po rozwiązaniu biologicznego konfliktu „osamotnienie” / „brak poczucia bezpieczeństwa”, organizm zaczyna wydalać zgromadzoną wcześniej wodę. Pojawia się tzw. wielomocz, który medycyna akademicka uznaje za coś niepokojącego. Jednak u osoby, która zna 2 Prawo Natury („Dwufazowość każdego tzw. zachorowania) taki objaw powinien wiązać się z odczuciem ulgi i spokojnym przejściem procesu pozbywania się nadmiernej ilości wody.
Chudnięcie w konstelacji schizofrenicznej
Do utworzenia konstelacji schizofrenicznej dochodzi, gdy mamy do czynienia z minimum dwoma aktywnymi konfliktami w tej samej części mózgu.
W tym wypadku osoba doświadczająca zaburzenia psychicznego, w tym intensywnej – czasem nawet całkowitej bezsenności połączonej z ograniczonym spożywaniem posiłków, będzie chudła.
Zaburzenie psychiczne powoduje niekiedy całkowite poświęcenie się „dziwnym” zachowaniom i zajęciom, a więc nie ma tu miejsca na odpoczynek, regenerację czy jedzenie.
Wyjątek stanowią osoby będące w trakcie terapii lekami psychotropowymi pobudzającymi apetyt. Wtedy taka osoba może przytyć pozostając w aktywnej konstelacji, ale kompulsywnie się objadając w wyniku zażywania leków.
Anoreksja
Anoreksja to również konstelacja schizofreniczna, którą budują konflikty w obszarach rewirowych kory mózgowej.
Głównym konfliktem napędzającym konstelację jest odczucie gorszości w odniesieniu do wagi i wyglądu. Anorektyczka zazwyczaj doświadcza uwłaczających komentarzy lub uwag dotyczących jej wyglądu, wagi, ubrań jakie nosi. Może ona również doświadczyć publicznego zawstydzania, krytyki czy porównywania z innymi (szczuplejszymi, atrakcyjniejszymi) osobami. Takie wydarzenia aktywują odpowiednie konflikty, tworząc zaburzenie psychiczne definiowane jako anoreksja: jadłowstręt, odmowa jedzenia, perfekcyjne przestrzeganie zasad diety, liczenie kalorii, sprawdzanie wagi, agresywna obrona swojego stylu odżywiania się.
Wysłuchaj nagrania audio – PODCASTU na temat chudnięcia.
Opracowanie: Monika Stawicka
Materiał jest własnością www.5prawnatury.pl
Nie wyrażam zgody na kopiowanie i udostępnianie niniejszego materiału bez podania źródła.