Tarczyca

tarczyca

Tarczyca to nieparzysty narząd położony pod krtanią, okalający tchawicę po jej lewej i prawej stronie. Tarczyca zbudowana jest z dwóch płatów – lewego i prawego, które połączone są ze sobą tzw. cieśnią.
Podstawową funkcją tarczycy jest wytwarzanie tyroksyny (funkcja wydzielnicza) – hormonu, który reguluje tempo, w jakim składniki odżywcze przekształcane są w energię.

 

 

tarczyca_GNM

W systematyce 5 Praw Natury tarczyca składa się z dwóch listków zarodkowych, a więc mamy tu do czynienia z dwoma różnymi reakcjami tkanek. Jest to istotne, ponieważ każdej z tych części tarczycy dotyczyć będzie inna treść konfliktu oraz inny przebieg Sensownego Biologicznego Programu Natury.
Gruczoły tarczycy oraz gruczoły przytarczyczne są pochodzenia endodermalnego, a ich ośrodki sterowania znajdują się w pniu mózgu. Przewody wyprowadzające tarczycy są pochodzenia ektodermalnego, a ich ośrodki sterowania znajdują się w korze mózgowej.

Zobacz tabelę objawów tarczycy. 

gruczoł tarczycy

Gruczoł tarczycy jest gruczołem endokrynnym, który wydziela swoje hormony bezpośrednio do krwi. We wcześniejszej fazie rozwoju ewolucyjnego gruczoły tarczycy były gruczołami egzokrynnymi i wydzielały hormony bezpośrednio do jelita w celu ułatwienia lepszego przyswajania pożywienia i eliminacji kału.

Podstawową funkcją gruczołu tarczycy jest wytwarzanie tyroksyny – hormonu, który reguluje szybkość osobnika. Z tym tematem związane będą biologiczne konflikty dotyczące gruczołu tarczycy.

tarczyca_pien

 

Gruczoły tarczycy mają dwa ośrodki sterowania w pniu mózgu. Prawa strona gruczołów tarczycy jest sterowana z prawej strony pnia mózgu, a lewa strona gruczołów – z lewej strony pnia mózgu.

 

 

KONFLIKT: „Nie jest się wystarczająco szybkim, aby złapać lub pozbyć się kęsa.”
Na doświadczenie tego konfliktu, narażone są osoby, które muszą „załatwiać wiele rzeczy”, które wykonują zawód związany z konkurencyjnością (biznesmeni, przedsiębiorcy, menedżerowie, agenci sprzedaży, sportowcy), których nieustannie gonią terminy, osoby działające pod presją czasu (dziennikarze, producenci, dostawcy), albo te, które muszą pracować, żeby związać koniec z końcem (np. samotne matki, osoby pracujące na dwa etaty).
Także dzieci i młodzież mogą doznać tego konfliktu kiedy działają pod presją czasu (testy, sprawdziany), gdy są strofowani przez rodziców, nauczycieli czy trenerów: Nie guzdraj się, pośpiesz się, nie nadążasz za grupą, jesteś zbyt wolny!

Prawa część tarczycy:
Konflikt związany z prawym płatem tarczycy dotyczy pobierania kęsa „nie jest się wystarczająco szybkim, aby złapać kęs”. Takim „kęsem” może być np. praca, stanowisko, promocja, umowa, biznes lub zakup. Ktoś mocno czegoś pragnie, ale jest zbyt wolny aby to „złapać”. Oczekiwany „kęs” może odnosić się także do osoby, która jest zbyt powolna aby coś „osiągnąć” lub „zdobyć”.
Przykłady:
– pewna kobieta nie dostała mieszkania, ponieważ nie zgłosiła się wystarczająco wcześnie;
– pracownik marzy o awansie, kiedy jest już go prawie pewien, przełożony informuje go, że nie dostanie awansu, gdyż zbyt wolno pracuje.

Lewa część tarczycy:
Konflikt związany z lewym płatem tarczycy dotyczy wydalania kęsa „nie jest się wystarczająco szybkim, aby pozbyć się kęsa” (pierwotnie kału). Może to być praca semestralna, wszelkiego rodzaju towary, akcje giełdowe lub osoby (np. lokator, pracownik, partner biznesowy) których zbyt wolno się „pozbywamy”. Spóźnione przeprosiny lub propozycje mogą również wywołać tego rodzaju konflikt.
Przykłady:
– mężczyzna nie może na czas przygotować pracy doktoranckiej;
– matka pracująca nie może nigdy na czas wykonać swoich obowiązków związanych z domem, dziećmi, sprzątaniem, gotowaniem, zawsze wydaje jej się, że jest spóźniona.

FAZA AKTYWNA: Komórki gruczołowe tarczycy rozpoczynają namnażanie się. Im intensywniej odczuty jest konflikt, tym szybszy podział komórek gruczołowych. To powoduje postępującą nadczynność tarczycy. Biologicznym sensem jest zwiększenie produkcji tyroksyny, tak aby osobnik stał się szybszy – aby mógł „szybciej złapać kęs” (prawa połowa tarczycy) lub mógł „szybciej pozbyć się kęsa” (lewa połowa tarczycy).
Fazie aktywnej towarzyszy pobudzenie osobnika, niepokój, nerwowość, drżenie, zaburzenia snu, przyspieszony metabolizm, utrata wagi, potliwość, często też – uczucie gorąca, podwyższone ciśnienie krwi.
Możliwe diagnozy medyczne:
– nadczynność tarczycy,
– powiększenie tarczycy,
– wole tarczycy (przy długo utrzymującym się lub intensywnym konflikcie), które może powodować ucisk na tchawicę i problemy z oddychaniem,
– rak/nowotwór tarczycy – przy dużym tempie dzielenia się komórek gruczołowych,
– choroba Basedowa,
– guz tarczycy – jest to tzw. gorący guz (w fazie CA) i należy go odróżnić od tzw. zimnych guzków tarczycy (faza PCL przewodów tarczycy).

Panuje powszechne przekonanie, że nadczynność tarczycy jest spowodowana niedoborem jodu. Teoria ta jednak nie potrafi wyjaśnić dlaczego wole czasami rozwija się tylko w jednym płacie tarczycy.

FAZA ZDROWIENIA: Po rozwiązania konfliktu mikroby (mykobakterie lub grzyby) likwidują niepotrzebne już komórki. Towarzyszą temu bóle spowodowane przez obrzęk tarczycy, trudności w oddychaniu i połykaniu oraz nocne poty. Jeśli dołączy się stan zapalny to mamy do czynienia z tzw. zapaleniem tarczycy (thyroiditis).

Po zakończeniu programu poziom tyroksyny wraca do normy.

KOMPLIKACJE:
1. Jeżeli potrzebne mikroby nie są dostępne (np. zostały wyeliminowane przez nadużywanie antybiotyków), namnożone w fazie aktywnej dodatkowe komórki gruczołowe nie mogą być rozłożone. W konsekwencji nadmiarowe komórki lub wole pozostaje utrzymując nadprodukcję tyroksyny, a tym samym nadczynność tarczycy, mimo że konflikt został rozwiązany!  Aby unormować produkcję tyroksyny, należałoby rozważyć leczenie operacyjne.

2. Przy zdrowieniu w zawieszeniu, tzn. gdy faza zdrowienia jest stale przerwana nawrotami aktywności konfliktu (np. szyna), przedłużający się proces redukcji nie pozostaje bez wpływu na strukturę tkanki gruczołowej tarczycy – postępujące zwłóknienie i nadmierna utrata tkanki gruczołowej tarczycy powoduje chroniczną niedoczynność tarczycy, nazywaną również chorobą Hashimoto*. Objawami są zmęczenie i niskie zużycie energii, ponieważ niewystarczająca produkcja tyroksyny spowalnia metabolizm organizmu. W takim przypadku wskazana jest suplementacja tyroksyny.

Niedoczynność tarczycy jest zawsze poprzedzona nadczynnością!

* Pojawiające się ostatnio wyjaśnienie, że choroba Hashimoto spowodowana jest konfliktem „potrzeby spowolnienia czasu” (żeby coś, czego się nie chce, nadeszło jak najpóźniej) jest wymysłem pozbawionym biologicznych podstaw. Biologiczny sens narządów endodermalnych (m.in. gruczołów tarczycy) realizowany jest w fazie aktywnej konfliktu i objawia się zawsze wzmożeniem funkcji narządu powodującym przyrost komórek, dlatego też część gruczołowa tarczycy nie może zareagować w aktywności konfliktu niedoczynnością mającą jakoby spowolnić czas.

UWAGA: Przy problemach z tarczycą należy również rozważyć szkodliwy wpływ niektórych leków (np. amiodaronu, interferonu, węglanu litu czy sulfonamidów). Ulotki leków zawierają informacje o działaniach niepożądanych i jeśli jest tam napisane, że np. pod wpływem jakiegoś preparatu może dojść do nadczynności lub niedoczynności tarczycy, to podczas przyjmowania leku należy kontrolować pracę tego narządu.

Pierwotną funkcją przewodów tarczycy było dostarczanie hormonów produkowanych w tarczycy bezpośrednio do jelita, aby wspomóc metabolizm pokarmu i usuwanie kału. Po przerwaniu pierścienia przewody tarczycy zostały zamknięte, a tarczyca stała się gruczołem wydzielania dokrewnego. Obecnie, przewody tarczycy dostarczają tyroksynę bezpośrednio do krwioobiegu.
Wyściółka przewodów tarczycy zbudowana jest z nabłonka płaskiego, pochodzi z ektodermy i kontrolowana jest przez korę mózgową – w przednim jej obszarze.

HH tarczyca_skrzelaLewe przewody wyprowadzające tarczycy mają swój ośrodek sterowania po prawej stronie kory, a prawe – po lewej (unerwienie skrzyżowane).
Przewody tarczycy i szczątkowe łuki skrzelowe mają ten sam ośrodek sterowania, ale inną treść konfliktu biologicznego. DHS może dotknąć jeden z tych narządów, bądź oba naraz w zależności od intensywności biologicznego konfliktu.

Temat i miejsce uderzenia biologicznego konfliktu zależą do płci, ręczności oraz poziomu hormonów płciowych.*

Konflikt żeński: „bezsilność”, „bezradność”, „mieć związane ręce”, „brak kontroli nad sytuacją”, „nie mogę nic z tym zrobić”. Ogólnie ujmując – konflikt dotyczy narzucania nam czyjegoś zdania, czyjejś woli, kontroli zewnętrznej lub decyzji podejmowanych za naszymi plecami.
Konflikt męski: „lęk frontalny”, „lęk przed nieuniknionym niebezpieczeństwem”, „lęk przed przyszłością” („co będzie, jeśli stanie się…”).

FAZA AKTYWNA: Następuje owrzodzenie wyściółki przewodów tarczycy proporcjonalne do intensywności i czasu trwania konfliktu. Biologicznym celem tego ubywania komórek jest poszerzenie przewodów tarczycy, po to aby dostarczyć organizmowi więcej tyroksyny, co da osobnikowi więcej energii do rozwiązania konfliktu.
Objawy: łagodne bóle lub silne tzw. rwanie w okolicy tarczycy, w zależności od intensywności konfliktu (wrażliwość wg schematu pragęby*). Ponieważ światło przewodów tarczycy powiększa się, to poziom tyroksyny nieznacznie wzrasta – nie należy jednak tego mylić z nadczynnością tarczycy, ponieważ nie wpływa to na produkcję tyroksyny w części gruczołowej (nie ma zwiększonej produkcji hormonu, tylko zwiększa się jego wypływ).

* Zasady uderzania konfliktów w ośrodkach rewirowych kory mózgowej oraz „dwie wrażliwości ektodermy” omawiane są na II i III stopniu szkolenia

FAZA ZDROWIENIA: Podczas pierwszej części fazy zdrowienia (pcl-A) ubytki są odbudowywane i uzupełniane nowymi komórkami, powodując obrzęki i akumulację płynu w przewodach tarczycy. Ponieważ przewody tarczycy nie mają zewnętrznego ujścia, to długotrwały zastój płynu w przewodzie powoduje powstawanie torbieli. Taka torbiel tarczycy nazywana jest wolem guzkowym (tzw. obojętne hormonalnie, zimne „guzy”), wolem obojętnym, torbielą przewodu tarczowo-językowego, torbielą środkową szyi. Torbiele te są zlokalizowane bliżej środka szyi, po jej prawej lub lewej stronie (czasami pozamostkowo albo śródpiersiowo).
W fazie pcl-B obrzęk ustępuje. Jednak przy tzw. zdrowieniu w zawieszeniu torbiel pozostaje aż do czasu zakończenia programu. Poziom tyroksyny pozostaje w normie ponieważ gruczoły produkujące tyroksynę nie są tu zaangażowane.
Faza zdrowienia przebiega bezboleśnie, jedynie podczas epi-kryzysów mogą pojawić się ciągnięcia w okolicy szyi lub przeczulica.

KOMPLIKACJE:
1. Może pojawić się niedoczynność tarczycy wynikająca z zatkania przewodu przez obrzęk zdrowienia (hormon nie może spływać do krwiobiegu).
2. Przy aktywnym SYNDROMIE  cewki zbiorczej nerek może dojść do pęknięcia torbieli tarczycy i powstania przetoki szyjnej (kiedy obrzęk zdrowienia znajduje się w przewodzie położonym blisko skóry).

Informacje dodatkowe:
Obecnie gruczoł tarczycy jest gruczołem endokrynnym, wydzielającym hormony bezpośrednio do krwioobiegu. Pierwotnie, przed rozerwaniem pierścienia, tarczyca była gruczołem zewnątrzwydzielniczym, który uwalniał tyroksynę do dwóch odcinków jelita (pobierającej i wydalającej). I tak:
– Przewody tarczycy po prawej stronie prowadziły do części pobierającej kęs (dzisiejsza jama ustna i gardło, przełyk, żołądek, dwunastnica, jelito cienkie) > aby wspomóc trawienie pokarmu.
– Przewody tarczycy po lewej stronie prowadziły do części wydalającej (dzisiejsza odbytnica) > aby wspomóc usuwanie kału.

Ze względu na to ewolucyjnie uwarunkowane, przewody wyprowadzające tarczycy znajdują się zarówno w obszarze szyjnym jak i w okolicach odbytu, dlatego też w fazie zdrowienia A mogą tworzyć się przetoki szyjne (przewody wyprowadzające tarczycy po prawej stronie) jak i przetoki okołoodbytnicze (przewody wyprowadzające tarczycy po lewej stronie). przytarczycze

Przytarczyce to gruczoły wydzielania wewnętrznego ułożone symetrycznie za tarczycą. Ich główną funkcją jest wydzielanie parathormonu, zwanego w skrócie PTH, który pomaga utrzymać w organizmie odpowiednie stężenie wapnia, niezbędnego do skurczu mięśni.

Gruczoły przytarczyczne były pierwotnie gruczołami zewnątrzwydzielniczymi, które uwalniały PTH do jelita. Dziś są to gruczoły dokrewne, które uwalniają hormony bezpośrednio do krwioobiegu.

przytarczycze_pien

 

Gruczoły przytarczyczne składają się z nabłonka jelitowego, pochodzą z endodermy i są sterowane z pnia mózgu. Prawa strona gruczołów przytarczycznych jest sterowana z prawej strony pnia mózgu, a lewa strona gruczołów – z lewej strony pnia mózgu.

 

KONFLIKT:
Gruczoły po prawej stronie: „nie móc złapać kęsa, z powodu niskiego poziomu wapnia ograniczającego skurcz mięśni niezbędny do połknięcia kęsa (pokarmu)”.

Gruczoły po lewej stronie: „nie móc pozbyć się kęsa z powodu niskiego poziomu wapnia ograniczającego skurcz mięśni niezbędny do pozbycia się kęsa (pokarmu)”.

FAZA AKTYWNA: Komórki gruczołów przytarczycznych namnażają się powodując zwiększoną produkcję PTH i nadczynność przytarczyc z biologicznym celem dostarczenia do organizmu większej ilości wapnia, aby polepszyć skurcz mięśni w celu połknięcia kęsa (prawa strona) lub pozbycia się kęsa (lewa strona). W konsekwencji poziom wapnia we krwi zwiększa się powodując tzw. hiperkalcemię.
Diagnoza medyczna na tym etapie zależy od wielkości „guza” oraz szybkości namnażania się komórek gruczołowych: gruczolak przytarczyc, rak przytarczyc.

Uwaga: PTH zapewnia wymagany poziom wapnia, uwalniając go z kości. Jednakże nie powoduje to osteoporozy, ponieważ jednocześnie następuje zwiększenie wchłaniania zwrotnego wapnia w kanalikach nerkowych.
Medycyna akademicka mylnie uważa, że hormon PTH odpowiedzialny jest za osteoporozę (SBS kości w fazie aktywnej). Jednak ten dodatkowy wapń nie jest wydalany z moczem, tylko sensownie rozdysponowywany w organizmie (mięśnie).

FAZA ZDROWIENIA: Po rozwiązaniu konfliktu mikroby (mykobakterie lub grzyby) usuwają niepotrzebne już komórki. Procesowi temu towarzyszą nocne poty. Po zakończeniu programu poziom PTH wraca do normy.

KOMPLIKACJE:
1. W przypadku gdy w organizmie nie ma niezbędnych mikrobów, które mogły by rozłożyć namnożoną w fazie aktywnej dodatkową tkankę gruczołową, „guzy” pozostają powodując stałą nadczynność gruczołów przytarczycznych. W celu znormalizowania produkcji PTH, należało by rozważyć operację.
2. Przy zdrowieniu w zawieszeniu, tzn. gdy faza zdrowienia przerywana jest nawrotami aktywności konfliktu (np. szyna), przedłużona aktywność bakterii prowadzi do utraty tkanki przytarczycznej powodując przewlekłą niedoczynność przytarczyc ze stałym niskim poziomem wapnia w organizmie. W takim przypadku należało by rozważyć suplementację wapniem i witaminą D.

Niedoczynność gruczołów przytarczycznych zawsze poprzedzona jest ich nadczynnością!

 

Zobacz tabelę objawów tarczycy. 

Komentarze są wyłączone.